හාදු කුමාරයා...1

වීණා ට සිද්ද උනා පා ඇඟිලි තුඩු වලින් හිට ගන්න. 

එහෙම කරන්න කියල එයාට කවුරුත් කියල දීල තිබුනේ නැහැ. එයා මහන්සියෙන් ඇස්  රිදෙනකන් විභාග පාස් කරන්න කියෝපු පොත් වල වත් එහෙම වේලාවකදී කරන්ඩ ඕනි දේ තිබුනේ නැහැ.

නුරාධ ගේ තොල් දෙකයි තමන්ගේ තොල් දෙකයි අතර දුර ශුන්‍ය කරන්ඩ නම් එහෙම පා ඇඟිලි වලට බර දීල චුට්ටක් ඉස්සෙන්න ඕනැ කියල වීණා ට ඉබේම තේරුණා.
හැබැයි එහෙම හිටගත්තම ශරීරෙ සම්බරතාවේ නැතිවෙනවා. හොඳ වෙලාවට නුරාධ ගේ බෙල්ල වටේට වීණා එයා ගේ අත් දෙක දාල පටලෝගත්ත  නිසා නොවැටී බේරුනා. 

වීණා ගේ මුණ නුරාධ දිහාට ඉස්සෙනකොට නුරාධ ගේ මුණ වීණා දිහාට පහත් උණා. වීණට තේරුනා තමන්ගේ ඇස් දෙක පියවිච්ච විත්තිය. නුරාධ ගෙත් එහෙමයි.  හරියට දක්ෂ නර්තන රචකයෙක් නිර්මාණය කරා වගේ!

වීණා ට දැනුන තෙත් වෙච්චි තොල් දෙකක් තමන්ගේ දෙතොලේ හැප්පෙනවා. එයා මුකුත් හිතන්න ත් ඉස්සර විදේශී දෙතොල් විසින් ස්වදේශී දෙතොල් ආක්‍රමණය කරනු ලැබුවා.
නුරාධ වීනගේ උඩු තොල එයාගේ තොල් දෙක මැද්දට බොහොම සුන්දර විදිහට හිර කරගෙන. හරියට එයාට අමුර්තේ හම්බුවෙලා වගේ. 

"මගේ පලවෙනි හාදුව!"
වීණා ට එහෙම හිතුන.

ඒත් එක්කම තමා නුරාධගේ දකුණු අත්ලේ උණුහුම වීණගේ වම් කණ ට දැනෙන්නට ගත්තේ. තමන්ගේ ආදරී තවත් ටිකක් ලං කරගන්ඩ වාගේ එයා ගේ වම් අත වීණා ගේ ඉණ වටේ ගිහින් තව ටිකක් තමන් දිහාට ඇද්දේ. 
නුරාධගේ උණුහුම ට වීණා ට හරි ලෝබ හිතුනා. තමන්ගේ හර්දය වස්තුවේ ඇතුළු ම කොනටත් ඒ උණුහුම කාන්දු වෙන විත්තිය එයාට තේරුනේ ටිකෙන් ටික ඒ උණුහුමෙන් මත් වෙද්දී.

විදේශීය ආක්‍රමණය එක පාරට නැවතුණා.

නුරාධ ට හති!
"මට හුස්ම ගන්ඩ අමතක උනා" නුරාධ කීවේ ලජ්ජාවෙන් වගේ. ගස් අතරින් පෙරිල ආව හඳ එලිය යි, ගේ පිටිපස්සේ පහන් එළියයි නිසා නුරාධ ගේ මුණ යන්තම් රතු වෙලා කියල වීන ට පෙනුන.

වීණ ලාවට හිනාවෙලා නුරාධ ගේ පපුව උඩින් ඔලුව තියාන එයාට තුරුළු උනා.

"මට ඔයාගේ පපුව ගැහෙන සද්දේ ඇහෙනවා"
විනාඩියකට විතර පස්සේ වීණා කීව.


"මැණිකේ මට තව එකක්..." ඉතින් එහෙම කිව්වම නොතකා හරින්ඩ පුළුවන් මොන කෙල්ලටද?
ආයෙත් වීන පා ඇඟිලි තුඩු වලින් හිටගත්තා.
දෙතොල් යා කරන සරල රේඛාවේ දිග එන්න එන්නම කෙටි උනා....

"වීණක්කේ!....ඔයා ...කොහෙදෝ...."
දෙන්න දෙපැත්තට උනේ විදුලි වේගෙන්. 

ඒ කතාකරේ වීණගේ නැන්දගේ දුව ශානි. යන්තම් අවුරුදු විසි එකක් පිරුණු වීණා ට වඩා අවුරුද්දයි බාල. 
දැන් ශානි වීණාව හොයාගෙන ආවොත් මේ දර මඩුවේ නුරාධ එක්ක මක්ක කරාද කියල අහවි. ඊට පස්සේ මේ අද හොඳ දවසේ ගෙදර මිනිස්සු පිරිලා ඉන්න වෙලේ මොන ජංජාලයක් නටයිද දන්නේ නැහැ. නුරාධ ගේ දෙමව්පියනුත් ඇවිත්නේ ඉන්නේ.
ශානි කියන්නේ කුණාටුවක් වගේ කෙල්ලක්. අක්කේ බක්කේ කියාගෙන වීණා ගාව දැවටුනාට, ඔක්කොම කේළම් ටික ගිහින් නැන්දගේ කනේ තියන්ඩ හරි හපනි. නැන්ද ත් ඉතින් පටස් ගාල ඒක අම්මගේ කනේ තියනවා! ඕක ඉතින් පොඩි කාලේ ඉඳන් වෙච්චි දෙයක්.

ඒ හන්ද තමා එයා එතෙන්ට එන්න කලින් වීණා ක්‍රියාත්මක උනේ.

"නුරාධ ඔය ශානි නංගි කතා කරන්නේ. තේ අල්ලන්ඩ වෙන්න ඇති...එයා එන්න කලින් මම යන්නම්"
"තේ අල්ලන්න? කාටද හාමුදුරුවන්ටද?"
"හි හි පිස්සා...කෝ ඉතින් අතාරින්න...ශානි දැක්කොත් මෙතන මහා විනාසයක් වෙන්නේ...මම එහෙනම් ඉස්සරහට යනවා...ම්ම් ඔයා...ඔයා පොඩ්ඩක් මෙතන ඉඳල අනිත් පැත්තෙන් රවුමෙන් එන්ඩ..."
"දැන් ශානි අහයි ඔයා කොහෙද හිටියේ කියල"
"මම කියනවා ටොමී ට වැලිතලප කෑල්ලක් දෙන්ඩ ආව කියල"
"ටොමී ට ? හෙහ් හේ ...වැලිතලප!? හෙහ්! මහා කට්ට කෙල්ලක්"
හිතකින් නෙවෙයි උනත් වීණා ලහි ලහියේ කුස්සිය පැත්තෙන් ගෙට ගොඩ උනා. එයා හිතුව හරි. කට්ටියට තේ අල්ලන්ඩ තමා ශානි එයාට කතා කරලා තිවුනේ. එතන තිවුණු වැඩ නිසා ටොමීට වැලිතලප කවපු හැටි වැඩි විස්තර අහන්ඩ ශානිට සිහියක් තිබුනේ නෑ! 
හැබැයි එයාට වීනට කියන්න ලොකු ඕපාදුපයක් තියෙන වග නම් කීප වරක්ම ඇගෙව්වා.

පිරිතට ඇවිත් හිටපු නෑදා යාලු මිත්‍රයෝ සීයකට වැඩිය තේ අල්ලන්ඩ සැහෙන වෙලාවක් ගියා. ගානින් ගානින් නුරාධටත් ඒ අතරේ තේ කෝප්ප දෙක තුනක්ම ඇල්ලුවා! ශානි කීප වරක්ම නුරාධ ට තේ දික් කරන්ඩ ගියත් නුරාධ අමාරුවෙන් ඒ තේ බන්දේසිය මග ඇරලා මේ තේ බන්දේසිය ට ආපු හැටි දැක්ක වීණා ට හිනාත් ගියා.

"දැන් ඉතින් අක්කත් හරි. ඊළඟට වීණ දුගේ ෆයිල් එක තමා උඩට එන්නේ"
තාත්ත එක්කල කතා කර කර හිටපු නුරාධ ගේ තාත්ත වික්‍රම අංකල් එහෙම කීවේ වීනගේ බන්දෙසියෙන් තේ කෝප්පයක් ගන්න අතරේ. වීණා රතු උනේ ජම්බු ගෙඩිය වාගේ.

"අනේ මේ තාම පොඩි කෙල්ලනේ වික්‍රම...තව ටික කලක් ඔහේ අපි එක්ක උන්නාවේ" කියල තාත්ත කීව.

"ඒ උනත් සිරි ... ඔව්ව වැඩිය කල් දාන්න එපා..වයස හොඳ නැහැ නෙව. දැන් අපි උනත් අපේ පුතා ට-" 
ඉතුරු ටිකත් අහගන්න වීණට තදින්ම ඕනි කම තිබුනත්, එවෙලේ ම කෙනෙක් තේ ඕනි කියල කතා කරපු නිසා වීනට එතනින් යන්ඩ  උනා.

ඔයින් මෙයින් යන්තම් පොඩ්ඩක් ඉඳගන්න වෙලාවක් ලැබුනේ කුස්සියේදී. කහට එකක් එක්ක වැලිතලප කෑල්ලක් කන්ඩ හැදුව විතරයි උල්කාපාතයක් පාත් වෙනවා වාගේ ශානි එතෙන්ට පාත් උනා.
"මේ...වීනක්කේ"
"හ්ම්"
"මේ..දන්නවද..."
"නෑ"
"හරි නරකයි...අහන්ඩකෝ අනේ...බඩ්ඩක් කියන්න තීනවා"
"හා හා කියන්ඩ හෙනම්...දැන් කවුරු ගැනද ඔය ඕපේ?"
"ආ යන්ඩ අනේ...ඕපයක් නෙවෙයි අනේ...අර වික්‍රම අංකල්ලගේ රට ඉඳන් ආපු පුතා ගැන.."

ඔන්න ඒ වෙලාවේ තමයි වීන ගේ ඇන්ටෙනා එක වැඩ කරන්ඩ ගත්තේ. මොකද කියනවා නම් ශානි මේ කියන්නේ නුරාධ ගැන කියල තේරුණු නිසා. හැබැයි ඒක ශානි ට අඟවන්නේ නැතුව ඉස්සෙල්ල වගේම වැඩි ගානකට නැතුව වාගේ එයා "ඉතින්?" කියලා ඇහුව.

"ඉතින් කියන්නේ අක්කේ...එයා ඔය රටදී තව ලංකාවේ ගෑනු ළමෙක් එක්කල යාලු වෙලා හිටියලු..."
"ඉතින්?" ඒ කතාව නුරාධ කලින් වීන එක්කල කියල තිවුන නිසා වීන කලබල උනේ නැහැ.
"ඉතින් අක්කේ පස්සේ ඒක බ්රේක් වෙලා තමා වික්‍රම අන්කල්ගේ පුතා ලංකාවට ඇවිත් තීන්නේ ...ඒ උනාට මේ දැන් දවස් තුනකට කලින් ඒ ගෑනු ළමයාගේ ගෙදරින් වික්‍රම අන්කල්ගේ ගෙදරට ඇවිත් ලොකු කලබලයක් උනාලු..."
"ඒ ඇයි ?"

"ඒ ගෑනු ළමයට බබෙක් හම්බුවෙන්ඩ ඇවිත් ලු!"