05. තමරුගේ කතාව (අටවෙනි සහ අවසාන කොටස )

තමරු ගේ ඇස්වලින් කඳුළු කැට කඩා හැලුනේ ඈටත් නොදැනී.
හන්තාන කඳු පාමුල රොබරෝසියා මල් වරුසා මැද්දෙන් යුවතියන් දෙදෙනෙක් ඈගේ මතකයේ කොනක ඉඳන් සිනාසුනා...
යුවතියන් වියපත් වුවත් හන්තාන හැමදාම තරුණයි..ඈ සුසුමක් හෙලුවා.

අකලංක ඔහු අතේ තිබුණු සේයාරුව නැවත වරක් පිරිමැද්දා. ඒ සේයාරුවේ ඉඳන් ඔවුන් දිහා බලන් හිටියේ උපමාලි...

"දුව..."තමරු කටහඬ අවදි කළා. "දුව දැන් ලොකු ළමයෙක්...අපි මේ සේරම දුවගෙන් අද වෙනකන් වහන් කරන් හිටියේ දූගේ පුංචි හිතට මේවා බර වැඩි වේවි කියල...ඒත් දැන් දුව දන්නවා...."
තමන්ගේ උරිස්සට තුරුළු වෙලා ඉකි ගහන යුවතිය ගේ හිස ආදරෙන් පිරිමදින ගමන් තමරු කිව්වා.

දූගේ විසි එක්වෙනි උපන් දිනේ දා හැම දෙයක්ම කියන්ට ඕනා කියල අකලංකව පොරොන්දු කරගත්තේ තමරු මයි. නමුත් හැමදේම අහන් ඉඳල අන්තිමට දූ තමන්ව බදාගෙන අඬන්ට පටන් ගත්තම තමුන් කරේ මෝඩ වැඩක් දෝ කියලත් තමරුට හිතුනා.
නැහැ...එහෙම කලොත් උපා ට මම ජාති ජාතිත් ණයයි. මගේ සතුට කියල මෙතුවක් කලක් මම වින්දේ උපාට අයිති සතුට...මගේ මහත්තයා...මගේ දරුවා...
තමරුගේ පපුව පිච්චිලා ගියා...ඇගේ දරුවා? උපන්දා ඉඳන් හදල වඩල පණටත් වඩා ආදරේ කරත් මේ ඇගේ දරුවාද?
තමරුට මතක් උනා අවුරුදු ගානකට කළින් ගෙවීගිය රාත්‍රියක්...

අසනි වැසි ඇද හැලුණු අඳුරු රාත්‍රියක්....
.......................................

එකවර නැගුනු උපමාලිගේ විලාපය ඇහිලා තමරු නිදි ඇඳුමෙන්ම ඒ දිහාට දුවගෙන ගියා.
ඈ අඩවන් කරල තිබුණු උපාගේ කාමරේ දොර ඇරියේ දෙවරක් නොසිතා. ඒ වෙලාවේ තමරුගේ හිතේ තිබුනේ තමන්ගේ යෙහෙළියට උදව් වෙන්න ඕනේ කියන හැඟීම විතරයි.

තමරු දුටු දෙයින් ඈ හිරි වැටිලා ගියා.

උපා හිටියේ කෙස් වැටිය ලෙහාගෙන ඇඳ මත වාඩිවී ඉකි ගසමින්. අකලංක කිසිත් කර කියා ගත නොහැකිව අසරණ බැල්මකින් සිට ගෙන.
තමරු දුටු සැණින් උපා ඈ වෙත දිව ගෙන ආවේ බියෙන් තැති ගත්තු මුවදෙනක් වගේ.
"අනේ මාව බේරාගන්ට!" උපමාලි පැවසුවේ වෙව්ලමින්.
"අනේ උපා..."අකලංක බැගෑපත් උනා. "ඔයාට මාව ආයෙත් අමතකද වස්තුව? ඔයා මගේ වයිෆ්! මම ඔයාගේ හස්බන්ඩ්!"
උපමාලි අකලංක දිහා බැලුවේ පිළිකුලින්.
"මට ඇති හස්බන්ඩ් කෙනෙක් නැහැ!!" උපා උමතු ලෙසින් කෑගැහුවා.
ඒ එක්කම ඈ සිහි සුන්වී තමරුගේ ඇඟ මතට වැටුනා. තමරු අකලංක ගේත් උදව් ඇතිව ඈව ඇඳට වත්තන් කලේ මේ කිසිම දෙයක් වටහා ගන්ට බැරුව.

උපා ගැන බියවුණු අකලංක එවෙලේම ඈ රෝහල වෙත ගෙන ගියා.
නමුත් එයින් පසු කවදාවත් උපා ප්‍රකෘති සිහිය ලැබුවේ නැහැ.

දොස්තරලා නම් කීවේ උපමාලි ගේ වෙනස ඔවුන් බලාපොරොත්තු වුවක් බව.
"මේ වගේ පේෂන්ට්ස්ලා බොහොමයක් මෙහෙම එකපාරටම හොඳ අතට හැරෙන්ට වගේ පෙනුනට ඒක තාවකාලික දෙයක්...මේක පුදුමයක් නෙවෙයි. මිස්ට අකලංක තමන්ට දොස් කියාගන්න කාරී නැහැ...එදා ඔයාල අතර එහෙම දෙයක් නොවුනත් මිසිස් උපමාලිගේ ටියුමර් එකේ කන්ඩිෂන් එකේ හැටියට මේ දේ වෙන්න තිබුණා" අකලංක ගේ උරිස ට තට්ටුකරමින් උපමාලි ට බෙහෙත් නියම කල වයිද්යවරයා කාරුණිකව පැවසුවා.

ඒ වුනත්...එදා රැයේ උපා ඔවුන් අමතක කරන්ට කළින් උපාත් අකලංකත් එක්ව සොඳුරු මතකයක් පින්තාරු කරලා තිබුණා...ඒ බව පැහැදිලි උනේ ඊට මාස කීපෙකින් උපාගේ වෙනසක් පෙනුණාම...

උපමාලි මවක් වෙන්න යන බව දැනගත් දිනේ අකලංක කොපමණ හැඬුවා ද? දොස්තරලා මොනවා කියුවත් හොඳ අතට හැරෙමින් තිබුණු උපාගේ සිහිය එක්වරම නැවත අවුල් වුනේ තමන් එදා හදිසි උන නිසා ඇතිවුණු කම්පනයෙන් කියා සිතුව අකලංක කවදාවත් තමන්ට සමාව දුන්නේ නැහැ.
තමන්ට ලැබෙන්නට යන උතුම් පදවිය ගැන කිසිත් නිනව්වක් නැතිව ඔහේ බලාගත් අත බලාගෙන සිටි උපමාලි දකින වාරයක් පාසා තමරු ගේ හිත කීරි ගැහුණා. තමුන් මිත්තණියක් වන්නට යන බව ආරංචි උණු අකලන්කගේ මව අවසානයේ උපමාලිට සමාව දී තිබුනා. නමුත් ඒ වෙන විට උපමාලි ඇයව දැන සිටියේ නැහැ...

දිනෙන් දින දුර්වල උණු උපා ගේ ජීවිතය ගැන වත්, ලැබෙන්ට සිටි දරුවා ගැනවත් වයිද්යවරු වැඩි බලාපොරොත්තු තැබුවේ නැහැ.
අන්තිමට....ඈ පිළිසිඳ ගත් අඳුරු වැහි දිනයට හාත්පසින්ම වෙනස් හිරු එළියෙන් නැහැවුණු රන්වන් උදයක පුංචි දූ ඉපදුනා...ඒත් ඒ අලුත් දවස බලන්ට උපා හිටියේ නැහැ...පුංචි දූ ව විතරක් තියල උපා සදහටම යන්න ගියා...........................................................

"අම්මා..." දූ ගේ කටහඬින් තමරු නැවතත් වර්තමානයට ආව.
"අම්මා මගේ වැදූ අම්ම නොවෙන්ට පුළුවනි...ඒත් මම දන්නේ එක අම්මයි...ඒ තමා මේ ඉන්නේ" දූ තමරුව ආයෙත් බදා ගත්ත. "මයේ අම්ම...මාව ආදරෙන් හැදුව අම්ම...අම්මම විතරයි!"

දූගේ කඳුළු වලට තමරුගේ කඳුළු ත් එක්වෙලා ගලාගියා. තමන්ගෙයි උපාගෙයි ආදරයේ සලකුණ වුනු තමන්ගේ දෝණි වෙනුවෙන් ජීවිතේම කැපකරලා, තමන්ටත් ආයෙත් ජීවිතේ දුන්නු තමන්ගේ බිරිඳ තමරු දිහා මොහොතක් බලන් හිටිය අකලංකත්, එක්ව හඬන මව සහ දියණිය වෙත ගොස් ඔවුන් දෙන්නා තුරුල් කර ගත්තා....

හදවත් බන්ධනයෙන් බැඳී මේ පුංචි පවුල මෙසේ එකිනෙකා ගේ උණුසුමේ වෙලී සිටිද්දී රාමු කරවූ සේයාරුවක් ඔවුන් දෙස මෑත සිට බලා සිටියා...ඒ සේයාරුවේ සිටි දඟකාර දෑස හිමිකාරියගේ මුවේ රැඳවී තිබුනේ ආදරණීය මන්දස්මිතයක් ....

Happy 21st Birthday Upamali! 
ඒ අසලම වැටුණු උපන්දින සුභ පැතුම් පතේ ලියැවී තිබුණා...